Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Σκοτάδι Άγνωστο/Φώντας/Sonder - Η ζωή είναι ένας δρόμος με κουράδες

Τον περπατάμε
τις πατάμε με τις γαλότσες μας
τις αρβύλες μας
τα σαλδάλια μας
τα ολσταρ μας
και κάτι άλλες πάνινες μαλακίες
τον περπατάμε
τις τρώμε με το κουτάλι
τις τρώμε με το μαχαίρι
τις τρώμε με παρέα
τις τρώμε μόνοι μας
κυρίως όμως τις τρώμε
τον περπατάμε
τις ζεσταίνουμε με καλοριφέρ
με αερόθερμο
με αναπτήρα
και σπίρτα
και που και που με γκαζάκια
τον περπατάμε
τον περπατάμε τον γαμημένο
κι είμαστε μπουκωμένοι όλη μέρα
με φθηνά αρώματα
και με τη λέξη
«Σκατά!» 

*

Πρόσεχε! του είπε, μη πατάς εκεί εχει σκατά. Παντού έχει σκατά αδερφούλι μου, στο δρόμο, στο σπίτι σου, στο τρένο... παντού. Και ξέρεις κάτι? δε τ'αποφεύγω, δε μπορώ άλλωστε, και ούτε εσυ μπορείς γιατί είμαστε βουτιγμένοι ως το λαιμο σ'αυτόν το βούρκο. Το άλμα που κανεις στο δρόμο για να μη πατήσεις την κουράδα, στην πραγματικότιτα είναι η βουτιά που κανεις καθε μερα στο βούρκο με τα σκατά της ρουτίνας που ζεις. Γαμώτο πάτησα κάτι σκατά στο δρόμο και λέρωσα τα καινούρια μου addidas...


*

Τράβηξα το καζανάκι και σκούπισα τα υπολείμματα σκατών με το βουρτσάκι.
Τα σκατωμένα χαρτιά στον σκουπιδοτενεκέ
κάλυψαν τις ματωμένες σερβιέτες της
όπως τα ψυχολογικά σκατά μου συμπληρώνουν την υπέροχη θυληκότητα της,
ή την πνίγουν στις ματσό κουράδες, όπως το πάρει κανείς.
Ήταν μισολιπόθυμη στο πάτωμα
ξάπλωσα δίπλα της
ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο
άυπνοι 2 μέρες
χωρίς φαγητό για 2 μέρες
οι αναπνοές μας μύριζαν σαν διάρροια βρέφους
που όταν ανοίγεις την πάνα του, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου
σκέφτεσαι να το πνίξεις με αυτήν
για να μην αντιμετωπίσεις ποτέ ξανά αυτή την μυρωδιά.
Παρ’όλα αυτά,
της έριξα ένα χαστούκι για να ξυπνήσει
μου είπε πως θέλει να κοιμηθεί
είδα πως τα χείλη της είχαν καταστραφεί και είχαν ανοιχτές πληγές με πύον
απ΄τα ναρκωτικά που έπινε εκείνο το διάστημα.
Έκλαιγε όποτε τα άγγιζα.
Της έδωσα ένα ρουφηχτό φιλί
για να νιώσει
τον πόνο μου.
Κι έπειτα ξεφύσηξα πάνω στο στόμα και την μύτη της
για να νιώσει
την γαμημένη σκατίλα της.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Sonder - Άλλο ένα ποίημα για τον θάνατο και τον έρωτα, βέβαια.

Σκέφτομαι να κάνω απόπειρα αυτοκτονίας μπας και έρθεις να με δεις στο νοσοκομείο.

Βέβαια, μένω μόνος
και λογικά θα ψοφήσω πριν με βρει κανένας,
άρα άλλο ένα σατανικό μου σχέδιο θα αποτύχει.

Απλά αυτή την φορά δεν θα προλάβω να το παίξω άνετος μέσω του αυτοσαρκασμού.

Βέβαια, μένω απέναντι απ’το νοσοκομείο
(καθόλου τυχαία επιλογή)
και ίσως να προλάβαινα να συρθώ ως εκεί,
άρα μπορεί το πρώτο αληθινά σατανικό μου σχέδιο να πετύχει.

Απλά αυτή την φορά ίσως να μην έχω την απαραίτητη εγκεφαλική λειτουργία για να αυτοσαρκαστώ.

Βέβαια, έχω μόνο 2 κουτιά ζάναξ
και ίσως να μην φτάνουν για overdose
άρα ψάχνω το σπίτι
και χά χά χά.

Βρήκα τρία κουτιά αντικαταθλιπτικά.

Βέβαια, όλοι έχουμε δουλειές
κι εμείς οι δύο έχουμε επίσης κάμποσα χιλιόμετρα ανάμεσά μας

και στην τελική, η νεκρική μου εμφάνιση θα είναι λιγότερο σημαντική απ’τις ζωντανές μου εμφανίσεις.

Βέβαια, η παρουσία των jolly roger ίσως σε παροτρύνει να πας
στο live μου
στην κηδεία μου
Σόρρυ, μπερδεύω τις παρελάσεις πτωμάτων.

Κι αν κατάλαβες πως αυτό ήταν αυτοσαρκασμός,
σίγουρα θα κατάλαβες επίσης
πως πρέπει να αγοράσεις γρήγορααααααααα
καινούρια μαύρα ρούχα, βέβαια.


Σε λίγο καιρό έχουμε κι άλλη παρέλαση.